Domowy Kościół
Opiekun: ks. Daniel Bojarski
Spotkania: raz w miesiącu
Lider: Państwo Adam i Dorota Stępień
Domowy Kościół jest ruchem małżeńsko – rodzinnym świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu Światło – Życie, który jest jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. Domowy Kościół łączy w sobie charyzmaty Ruchu Świtało – Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre – Dame, tworząc właściwą dla siebie drogę.
Założycielem Domowego Kościoła jest sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921 -1987). Domowy Kościół jest obecny we wszystkich diecezjach w Polsce, a także m. in. w Niemczech, Austrii, na Słowacji, Ukrainie, Białorusi, w USA i Kanadzie.
Celem Domowego Kościoła jest budowanie wspólnoty rodzinnej. Jako chrześcijańscy małżonkowie i rodzice pragniemy lepiej poznawać Boga, bardziej Go kochać, wspólnie z małżonkiem dążyć do świętości i tworzyć prawdziwie chrześcijańską, szczęśliwą i kochającą się rodzinę.
DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.
Formujemy się w kręgach, w których jest od 4 do 7 małżeństw. Na spotkaniach, które odbywają się raz w miesiącu obecny jest Kapłan Moderator jako doradca i opiekun duchowy.
„Drogie rodziny, mamy dzisiaj szczególne potwierdzenie, że można dążyć do świętości razem, jako para małżeńska, i że jest to droga piękna, niezwykle owocna i ważna z punktu widzenia dobra rodziny, Kościoła i społeczeństwa.
Prośmy zatem Pana o coraz liczniejsze pary małżeńskie, które przez świętość swego życia będą potrafiły ukazywać „wielką tajemnicę” miłości małżeńskiej, biorącej początek z dzieła stworzenia, a wypełniającej się w zjednoczeniu Chrystusa z Kościołem.
Tak jak każda droga do świętości, również i wasza, drodzy małżonkowie, nie jest łatwa. Codziennie stawiacie czoło trudnościom i próbom, aby dochować wierności swojemu powołaniu, budować harmonię małżeństwa i rodziny, spełniać swoją rodzicielską misję i uczestniczyć w życiu społecznym.
Bogu dziękuję za ten ruch, który przyniósł tyle błogosławionych owoców w sercach młodzieży w minionych trudnych latach, a i dziś stanowi prężne środowisko duchowego rozwoju młodzieży i rodzin. Kochani Oazowicze, jako biskup Krakowa starałem się wspierać Was swą obecnością, a jako biskup Rzymu nieustannie jestem z Wami w moich modlitwach i serdecznych myślach. Umiłowanie Eucharystii i Biblii niech zawsze rzuca Boże światło na drogi Waszego życia.”
Święty Jan Paweł II